EMDR Therapie

In november 2018, december 2018 / januari 2019 en augustus 2019 ben ik, voor langere tijd opgenomen geweest in het ziekenhuis. Hier zal ik later nog een blog over schrijven..

Ik merkte dat ik na mijn tweede opname toch moeite had met verwerken van dit hele gebeuren en heb aan mijn diabetesverpleegkundige gevraagd of ik hier eens met iemand over kan praten. Zo startte ik in februari 2019 bij de medische psychologie.

 

Na een aantal ‘praat’ sessies merkte zij toch dat het mij dieper zat dan ik uitte en leek het haar beter om te starten met EMDR behandelingen. Daar zij hier zelf nog niet bevoegd voor was kwam ik bij haar collega terecht.
Na drie behandelingen ging ik weer terug naar mijn eerste psychologe voor weer een aantal praat sessies. 

 

Nadat de EMDR therapie en gesprekken nog niet het gewenste resultaat hadden, werd ik nogmaals doorverwezen naar een collega voor EMDR therapie. Hier heb ik zo’n drietal behandelingen gehad totdat het weer mis ging..

Ik belande wederom in het ziekenhuis waardoor de behandelingen dus weer stil kwamen te liggen.

 

Na deze opname heb ik een flinke klap gekregen. Buiten dat ik ontzettend moe was en lichamelijk nog niet de oude was, had mijn psyche ook een flinke domper gekregen.
Ik controleerde mijn bloedsuikers iedere twee uur, om de controle te houden én omdat ze dit in het ziekenhuis ook zo deden.

Bij alles wat ik deed, las of hoorde herinnerde dit mij aan de opname, de SEH en de IC.

Ik zag beelden voor me van mij in het ziekenhuis, kreeg het ontzettend warm, had een versnelde hartslag en versnelde ademhaling en ga zo maar door. 

 

Daar ik zelf werkzaam ben als verpleegkundige in het ziekenhuis, kwam ik na 4 weken terug op mijn werk. Dit is hetzelfde ziekenhuis waar ik als patiënt gelegen heb.

Bij alle stappen die ik zette keek ik om me heen, omdat ik daar met het bed gereden had.

Als ik op de intensive care een bepaald medicijn moest halen, keek ik naar de kamer waar ik gelegen had. Wanneer ik naar de SEH liep om een nieuwe patiënt over te nemen, keek ik naar de kamer waar ik gelegen had en kreeg ik het ontzettend benauwd als ik de verpleegkundige zag welke mij geholpen heeft.

Ook als ik door de centrale hal in het ziekenhuis loop, kan ik kijken naar de kamer waar ik gelegen heb, herinner ik me dat ik daar gelopen heb met de infuuspaal of dat ik vanuit de kamer mijn vader heb uitgezwaaid.

Mede hierdoor heb ik wanneer ik naar mijn werk ga niet het idee dat ik naar mijn werk ga, maar ik ga naar het ziekenhuis.

 

Kort nadat ik ontslagen was uit het ziekenhuis, heeft de medisch psychologe contact met mij opgenomen. Ik zou eerst nog een paar dagen op vakantie gaan en daarna heeft zij gelijk een nieuwe afspraak gepland. Midden september kon ik hier gelukkig weer terecht.

We hebben toen enkele praat sessies gehad en vervolgens nog 3 keer EMDR therapie geprobeerd. Echter, wat ik al een paar keer had aangegeven, merkte zij ook dat dit weinig tot geen resultaat bood. Hierop ging zij overleggen met haar team en leek het hen de beste stap om een doorverwijzing aan te vragen naar de GGZ, afdeling Soma en Psyche.

Hier richten ze zich op de behandeling van mensen die kampen met langdurige lichamelijke klachten, welke dus uiteindelijk ook op gaat spelen in de psyche.

Mijn eerste gesprek bij deze afdeling was in februari, dit was een intake gesprek. Hier hebben we doorgenomen wat mijn klachten zijn, hoe ik op van alles reageer en hoe ik met bepaalde dingen om ga. Vervolgens zou de psycholoog dit in zijn team bespreken om te kijken welke behandelmethode het beste zou aansluiten bij mij.

Helaas kwam toen het Corona virus naar voren waardoor mijn afspraken gecanceld werden en ik een keer telefonisch benaderd ben geworden. Omdat ik me eigenlijk altijd voor houd dat het goed gaat en ik bij anderen ook niet wil laten merken dat dit eigenlijk niet zo is, was het een erg kort gesprek en kwam het er eigenlijk op neer dat hij me over 8 weken nog eens zou bellen over hoe het zou gaan. Ook deelde hij mij mede dat ze toch nogmaals EMDR therapie wilde proberen, maar dan met aan ander plan van aanpak. Dit is dus de vierde keer dat ik met EMDR therapie zou starten.

 

Achteraf baalde ik zo ontzettend dat ik niet oprecht gezegd had hoe het ging en vanaf dat moment ging het ook weer snel achteruit.
Ik sliep helemaal niks meer, ik had nachtmerries en zag mezelf dood in een ziekenhuis bed liggen. Bij alles, en dat waren behoorlijk veel berichten, wat ik las of hoorde over het Corona virus, de ziekenhuisopnames, de IC opnames en ga zo maar door, raakte ik gestrest en zag ik mijn eigen opname gebeurtenissen weer voor me, wat dus resulteerde dat ik daar vervolgens weer over droomde.

 

Na een week of 4 besloot ik dus toch contact op te nemen met de psycholoog over hoe het daadwerkelijk met mij ging. Hij vond het toch wel een serieuze zaak en zou er voor zorgen dat de EMDR behandeling snel gestart zou worden, liefst nog binnen twee weken. Ook zou hier mij over 4 weken weer terug bellen.

Ondertussen ben ik weer gestart met de EMDR behandelingen. Inmiddels heb ik mijn eerste sessie gehad. Over twee dagen én over één week volgen de volgende sessies. Wat er daarna volgt weet ik nog niet.

 

In mijn eerste sessie zijn er verschillende aspecten aan bod gekomen.

Waar we in mijn vorige behandelingen meer richtte op het plaatje wat in mijn gedachte naar voren kwam, richtten we ons dit keer meer op het gevoel wat ik er bij ervaar.
Zo kwamen er tijdens de behandeling gevoelens van woede en verdriet, maar ook van misselijkheid, versnelde hartslag en versnelde ademhaling, gevoel van warmte en spierspanning aan bod.

Op deze punten moest ik mij vervolgens weer focussen en dit in mij opnemen en op concentreren en daarna weer de licht balk volgen. Hier gaat een lampje heel snel van links naar recht, wat je dus afleid van de gedachtes.

 

De psycholoog merkte dat dit niet voldoende was en daarom kreeg ik nog twee plaatjes in mijn hand welke, net als de lichtbalk om beurten links en rechts trilde.

Zo zijn we een uur lang verder gegaan en steeds als de lichtbalk en plaatjes stopte vroeg hij mij hoe ik mij voelde en wat ik voor plaatjes zag. Tussendoor gaf hij aan dat het heel goed ging en dat ik mij weer op het gevoel moest concentreren wat er in mij opkwam om vervolgens weer te kijken naar de lichtbalk in combinatie met de trillingen.

 

Aan het einde van de sessie hebben wij het lichaam weer tot rust gebracht door middel van een ontspannings oefening. Hierbij moest ik in 5 seconden in ademen door mijn neus, 1 seconde vast houden en vervolgens 5 seconden uitblazen. De volgende ademhaling was 6 seconden in ademen door mijn neus, 1 seconde vast houden en vervolgens weer 6 seconden uitblazen. Zo bouwde we dit op en merkte ik dat dit steeds beter ging.

 

Na de therapie kun je erg moe zijn en juist meer last hebben van de beelden en emoties, dit is niet gek.
Zelf merk ik dat ik na de EMDR erg moe ben, de rest verschilt per sessie.

Over twee dagen volgt mijn tweede EMDR sessie, ik hoop dat het mij deze keer genoeg helpt en de nachtmerries, gevoelens en herbelevingen een plaatsje kan geven.

 

Ben jij zelf bekend met EMDR therapie? 

 

Wat is EMDR therapie nou eigenlijk?
Eye Movement Desensitization and Reprocessing, afgekort tot EMDR, is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring.
De therapeut zal vragen aan de gebeurtenis terug te denken, inclusief de bijbehorende beelden, gedachten en gevoelens. Eerst gebeurt dit om meer informatie over de traumatische beleving te verzamelen. Daarna wordt het verwerkingsproces opgestart. De therapeut zal vragen de gebeurtenis opnieuw voor de geest te halen. Maar nu gebeurt dit in combinatie met een afleidende stimulus. In veel gevallen is dat de hand van de therapeut, een lampje of door geluiden die door middel van een koptelefoon afwisselend links en rechts worden aangeboden. Er wordt gewerkt met ‘sets’ (= series) stimuli.

Na elke set wordt er even rust genomen. De therapeut zal de cliënt vragen wat er in gedachten naar boven komt. De EMDR procedure brengt doorgaans een stroom van gedachten en beelden op gang, maar soms ook gevoelens en lichamelijke sensaties. Vaak verandert er wat. De cliënt wordt na elke set gevraagd zich te concentreren op de meest opvallende verandering, waarna er een nieuwe set volgt.

 

De sets zullen er langzamerhand toe leiden dat de herinnering haar kracht en emotionele lading verliest. Het wordt dus steeds gemakkelijker aan de oorspronkelijke gebeurtenis te denken. In veel gevallen veranderen ook de herinneringsbeelden zelf en worden ze bijvoorbeeld waziger of kleiner. Maar het kan ook zijn dat minder onprettige aspecten van dezelfde situatie naar voren komen. 

Een andere mogelijkheid is dat er spontaan nieuwe gedachten of inzichten ontstaan die een andere, minder bedreigende, betekenis aan de gebeurtenis geven. Deze effecten dragen ertoe bij dat de schokkende ervaring steeds meer een plek krijgt in de levensgeschiedenis van de persoon.

Bron: https://www.emdr.nl/